Cesarska epifania. Ernst H. Kantorowicz jako badacz bizantyńskiej teologii politycznej

Kantorowicz nie jest znany jako badacz bizantyńskiego Wschodu. Faktem jednak, że przez większą część swej naukowej kariery intensywnie zajmował się Bizancjum. Od 1940 r., czyli od początku pracy na Uniwersytecie w Berkeley, regularnie brał udział konferencjach bizantynologicznych; roku 1950 tych organizowanych ośrodek Dumbarton Oaks. W ostatnich latach życia przygotowywał do druku książkę zbierającą swe dokonania tym polu. Ich wspólnym mianownikiem miała być teologia polityczna cesarstwie bizantyńskim. Książkę tę postrzegał kontynuację „Dwóch ciał króla”, które stanowiły zwieńczenie jego badań nad teologią polityczną świecie zachodnim. Śmierć uniemożliwiła dokończenie tego projektu, jednak niepublikowane wykłady konferencyjne oraz studia ogłoszone łamach „Dubarton Oaks Papers” pozwalają wyrobić sobie pojęcie temat Kantorowiczowskiego ujęcia teologii politycznej artykule podejmuje próbę wstępnej rekonstrukcji wkładu Kantorowicza rozumienie politycznej, czy raczej chrystologii, Cesarstwie Bizantyńskim.